Johannes van der Poel wordt op 26 april 1909 in een kleine
arbeidershuisje in Hendrik Ido Ambacht geboren. Zijn moeder mag geloven dat hij
predikant zal worden en heeft veel gebed voor hem. Toch is hij in zijn jeugd
een ondeugende jongen, die steeds tot de orde geroepen moet worden. Hij steelt
klompen en werpt op een keer en suikerbiet een schoollokaal binnen. Het scheelt
niet veel of hij komt ervoor in het tuchthuis terecht.

In 1931 trouwt hij met Aaltje van Bree. Drie kinderen worden uit dit
huwelijk geboren. Al in 1936 moet Johannes zijn eerste vrouw verliezen. In 1937
wordt zijn tweede huwelijk met Jacomijntje kerkelijk bevestigd door ds. W.C.
Lamain. Na teruggewezen te zijn door het curatorium van de Gereformeerde
Gemeente, wordt hij predikant van de Oud Gereformeerde Gemeenten te Giessendam.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog maakt hij gevaarlijke tochten naar het
grensgebied om voedsel te halen voor de hongerende bevolking. Door zijn
weldoen, wordt het na de oorlog gemakkelijk voor hem gemaakt een nieuwe kerk te
bouwen, omdat de gemeente sterk gegroeid was. Vaak is dominee Van der Poel
ziek, maar toch mag hij in Ede de herdersstaf weer opnemen.

Wonderlijk zijn de lichamelijke en geestelijke uitreddingen, de grote
vriendenkring die hij verwierf en zijn bijzondere plaats onder het volk van
God. In 1981 overlijdt hij met uitzicht op een betere ruil een krijgt hij een
vorstelijke begrafenis.

In dit boek zijn veel historische gegevens uit het leven van ds. Joh.
van der Poel verwerkt. Bijzonder geschikt als jeugdboek, maar ook ouderen
zullen dit verhaal graag lezen. Vanaf 10 jaar.